مرگ انعدام نيست ،بلكه انتقاليست از دنيايي به دنياي ديگر.
از ديدگاه علامه طباطبايي: اين باز گشت عبارت است ازخروج ازاين دنيا و ورود به دنياي ديگر،آن مرگي است كهخداوندوصف نموده نه آنچه از قبيل بي حسي و بي حركتي و زوال زندگي كه به ديد ظاهري ما در مي آيد.
خداوند در سوره ي ق آيه ي 19 مي فر مايند:و سكرات و بي هوشي مرگ،حق را (كههمه واقعيات جهان پس از مرگ است)مي آورد
(و به محتضر مي گويند:)اين همان چيزي است كه از آن مي گريختي.
ونيز در سوره ي قيامت آيه ي30 مي فرمايند:آن روز ، روز سوق و مسير به سوي پروردگار توست.
و روايتي وجود دارد از شيخ صدوق كه بعضي ها آن را از پيامبر شنيده اند:(براي بقا خلق شده ايد نه براي نابودي و فنا. و با مرگ،تنها از دنيايي به دنياي ديگر منتقل مي شويد.
وروايتيست از امام صادق(ع):حيات در زمين است و موت در آسمان. و بدين خاطر است كه در هنگام موت،بين روح و جسد تفرقه ايجاد مي گردد،روح به قدس اولي بازگردانده مي شود و جسد در همان زمين باقي مي ماند،زيرا از جنس دنيا است.
امام باقر (ع)فرموده اند كه از امام سجاد (ع)سوال شد كه مرگ چيست؟ايشان در پاسخ فرموده اند: كه مرگ براي شخص مومن همچون دور افكندن لباس چركين و برداشتن بند ها و زنجيرهاي سنگين و تبديل آن ها به بهترين و خوشبو ترين لباس ها و راحت ترين مركبها و بي ترس ترين خانه هاست.

خیلی خوبه عطیه خانوم
میتونی به طور خلاصه بگویی در ادیان دیگر هم چه دیدگاه هایی راجع به مرگ وجود دارد؟

آخرت شناسی مسیحیان ریشه در «کتاب مقدّس» (عهد جدید و عهد عتیق)[14] آنان دارد و نسبت به آخرت شناسی یهودیان زنده و روشن است. با وجود این، در کتاب مقدّس مسیحیان درباره کم و کیف حقایق پس از مرگ خصوصاً بهشت و جهنّم کمتر سخن رفته است.
مطالبی که در«کتاب مقدّس» مسیحیان در باب جهان آخرت عنوان شده، غالباً تحت عناوین گوناگونی مانندِ روز رستاخیز، کیفر و جزا، داوری، آمرزش گناهان، ملکوت آسمان، حیات جاویدان، جهنّم و... آمده است.[15]
آخرت شناسی مسیحیان را با همه ابهاماتی که دارد اجمالاً می¬توان به شرح زیر به تصویر کشید.
مسیحیان معتقدند که ارواح آدمیان با مرگ جسمانی از بین نمی¬روند، بلکه باقی می¬مانند و بلافاصله برای قضاوت و داوری اوّلیّه (داوری خاص) در محکمه عدل الهی حاضر می¬شوند. این داوری بر طبق اعمال نیک و بد افراد در زندگانی مادّی صورت می¬گیرد. در این مرحله، نیکان و پاکان به بهشت می¬روند و گناهکاران که زندگانی¬شان را در سرپیچی از امر خدا گذرانده¬اند، سریعاً به دوزخ فرستاده می¬شوند. امّا کسانی که تکلیفشان مشخّص نیست، یعنی کسانی که در زندگانی زمینی¬شان به گناه آلوده شده¬اند و در عین حال خالصانه توبه و اظهار ندامت کرده¬اند، ابتدائاً به برزخ فرستاده می¬شوند و پس از پاک شدن به بهشت می¬روند.
اما داوری نهایی (داوری عام) پس از رستاخیز مردگان انجام می¬گیرد. رستاخیز مردگان زمانی روی می¬دهد که دنیا به پایان برسد و دنیا زمانی به پایان می¬رسد که به خواست و اراده الهی عیسی مسیح به عنوان داور نهایی دوباره ظهور کند و انجیل را تعلیم جهانی دهد و همه یهودیان به آیین مسیحیّت بگروند.
در این رستاخیز، ارواح تمام انسان ها به همراه بدن هایشان با همه ویژگی های خود زنده می گردند و در برابر خدا برای ارزیابی و داوری نهایی، براساس اعمالشان در زندگی دنیوی حاضر می¬شوند. در این داوری، کسانی که اعمالشان بر طبق تعالیم عیسی بوده باشد، به بهشت می روند و کسانی که بی¬تقوا و گناهکار باشند، مستوجب عقوبتند و به دوزخ فرستاده می¬شوند. دوزخ مکان کیفر ابدی و جدایی دائمی از خداوند است و بهشت مکان یا وضع و حال سعادت¬آمیز از طریق قرب الهی است.[16]
منابع:
[14] . کتاب مقدّس به دو بخش نامساوی تقسیم می شود: «عهد عتیق» و «عهد جدید». عهد عتیق را می توان کتاب مقدّس یهودیان نیز محسوب کرد و دارای 46 کتاب است (در نسخه های یهودی و پروتستانی تنها 39 کتاب یافت می شود). «عهد جدید» به مسیحیان اختصاص دارد و دارای 27 کتاب است (توماس میشل؛ کلام مسیحی؛ ترجمه حسین توفیقی، ص 21) و از نظر موضوع به چهار بخش تقسیم می شود: 1- اناجیل (متّی، مرقس، لوقا، یوحنّا)؛ 2 - اعمال رسولان؛ 3- نامه های رسولان؛ 4 – مکاشفه یوحنّا.
[15] . کتاب مقدس؛ انجیل یوحنّا: 6/ 39، 44، 54؛ انجیل لوقا: 14/ 14؛ انجیل متّی: 12/ 36؛ انجیل مرقس: 3/ 28؛ انجیل لوقا: 22/ 29، 30؛ انجیل متّی: 19/ 16 و 17؛ انجیل متّی: 16/18.
[16] . دین شنا سی تطبیقی؛ صص 167- 165.

marg ensan payan zendegi e donya e fard ast ama vaselehe
ast ke baes shoro e zendegi e donyae an ast